รีวิวหนัง : ดิวไปด้วยกันนะ

ภาพยนต์ไทยแนววาย ดิวไปด้วยกันนะ ที่ทำออกมาได้อบอุ่นหัวใจมากที่สุดอีกหนึ่งรักสุดแสนประทับใจที่คนดูซึ้งไปตามๆกัน ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อเรื่องก็รับรู้ถึงความเศร้าและการจากลาเป็นที่แน่นอน ด้วยเค้าโครงที่มีต้นฉบับมาจากภาพยนตร์เกาหลีใต้เรื่อง Bungee Jumping of Their Own ปี2001 การเดินเรื่องไม่ต่างไปจากต้นฉบับมากนักแต่มีจุดที่น่าสนใจคือ มีการปรับเปลี่ยนบทให้ได้อรรถรสกว่าเดิมโดย คุณมะเดี่ยว ชูเกียรติ ซึ่งตามสไตล์การทำหนังแบบคุณมะเดี่ยวที่สร้างความประทับมาหลายเรื่อง 

เรื่องนี้จึงมาจุดเริ่มจากเด็กหนุ่มเหนือหน้ามนเช่นเคย โดยดำเนินเรื่องโดยเด็กลูกครึ่งจีนหนุ่มปางน้อย จ.แม่ฮ่องสอน ชื่อ "ภพ" กับเพื่อนใหม่ "ดิว" ที่ย้ายมาจากเชียงใหม่ เกิดเป็นเรื่องราวความรักที่ไม่เป็นที่ยอมรับในสังคมยุคนั้น ทำให้ไม่มีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตร่วมกันได้ เริ่มต้นด้วยความสุขเล็กๆที่ทำให้ผู้ชมอย่างเราได้ย้อนกลับไปกับนักแสดงยุคนั้นทั้งเพลงประกอบและฉากเหมือนกับได้ย้อนไปในอดีตด้วยเลยจริง ๆ แต่ก็ตามมาด้วยบทดราม่าล้วน ๆ ด้วยความที่บทเปลี่ยนตัวเอกของเรื่องในช่วงแรกจากชาย-หญิง เป็นชาย-ชาย ถือว่าเป็นสิ่งที่น่าท้าทายเป็นอย่างมาก แต่ก็สื่ออารมณ์ความรักที่ไม่มีสิทธิ์จะรักได้ดีมากเลยทีเดียว

ในส่วนที่ประทับใจมากในเรื่องนี้ก็คือ หนังสื่อสารเรื่องความรักของคนคู่หนึ่งที่ไม่ถูกที่ ผิดเวลา ซ้ำไปซ้ำมา แสดงให้เห็นถึงการรอคอยและความอดทนของคนที่รอ ที่เต็มไปด้วยบาดแผลลึกกับเรื่องราวในอดีตที่ฝั่งใจ ประทับใจการแสดงของนักแสดงในเรื่องทั้งรุ่นใหญ่รุ่นเล็กเข้าถึงบทบาท เข้าถึงอารมณ์กันแบบสุดจริงๆ ทุกคนในเรื่องมีบทบาทกันหมด ถึงจะโพล่มาบางช่วงบางตอนแต่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของตัวละครนั้น ๆ ได้ดีเลย โดยเฉพาะบทแม่ของดิว คุณอุ๋ม อาภาศิริ ถ่ายทอดบทความเป็นแม่และครูได้ดีมาก โดยเฉพาะตอนร้องไห้ทำให้ผู้ชมอย่างเราใจสลายไปตามได้เลยสุดท้ายประทับใจตอนจบที่ผู้กำกับใช้การจบแบบปลายเปิด ไม่ได้ตัดจบแบบทั้งที่อารมณ์ยังค้างคาและเศร้าอยู่เป็นการชวนให้ผู้ชมได้คิดตามความน่าจะเป็นในต่อ ๆ ไปได้จบได้สวยมากค่ะ

สนับสนุนข้อมูลโดย หนังใหม่ ข่าวหนัง